درسهای عاشوراست که یک بحث زنده و جاودانه و همیشگی است و مخصوص زمان معیّنی نیست. درس عاشورا، درس فداکاری و دینداری و شجاعت و مواسات و درس قیام للَّه و درس محبّت و عشق است.
یکی از درسهای عاشورا، همین انقلاب عظیم و کبیری است که شما ملت ایران پشت سر حسین زمان و فرزند ابی‌عبداللَّه الحسین علیه‌السّلام انجام دادید. خود این، یکی از درسهای عاشورا بود.
۱۳۷۷/۲/۱۸
راه می‌افتند به سمت کربلا، به سمت حسین، به سمت قلّه و اوج افتخار فداکاری و شهادت که همه‌ی آزادگان عالم باید از او درس بگیرند
امام حسین علیه السلام فقط متعلق به ما نیست، همه زیر پرچم امام حسین علیه‌السلام هستند
اگر از بعضی از همان ها بپرسی دوست داری اربعین کربلا بروی یا استانبول، می گوید: استانبول
چنان بر خورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود. گفت: من از حسین جدا شوم!؟ وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه شما!
نام امام حسین، راه امام حسین، توجّه به امام حسین، توسّل به حسین‌بن‌علی سیّدالشّهدا (سلام اللّه علیه) راهگشا است.
امروز هم در سطح دنیا که نگاه میکنید، میبینید همین است؛ پرچمهای دین را وارونه میکنند…
صبرِ سخت‌تر این است که دیگران، افراد صاحب نفوذ، افراد آگاه، افراد محترم هی بگویند آقا نکنید، این کار غلط است، این کار خطرناک است. هی ایجاد تردید کنند…
انقلاب حسینی یک انقلاب صامت نیست، یک انقلاب ناطق است، یک قیامی است که بلندگویش کار میکند، بلندگو دار و حرف میزند
اباالفضل العبّاس وقتی که آب را برداشت، تا چشمش به آب افتاد، «فذکر عطش الحسین»
اگر به تحلیل ظاهری قضیه نگاه کنیم، این قیام،قیام علیه حکومت فاسد و ضدّ مردمی یزید است؛ اما در باطن،یک قیام برای ارزشهای اسلامی و برای معرفت و برای ایمان و برای عزت است
پدرش علی را قبول ندارند اما اورا قبول دارند؛ خدا را قبول ندارند (خدای حسین بن علی را قبول ندارند) اما در مقابل حسین بن علی سر تعظیم فرود می‌آورند
هنوز حساب کاربری ندارید؟
ایجاد حساب کاربری
