اگر در انتهای پارکی در تهران، چند دهههشتادی اشتباهی کنند، یا اگر چند صد نفر در تخت جمشید یا آرامگاه حکیم فردوسی، ضد دین شعاری دهند،
برخی شبهروشنفکران با قلمفرسایی تلاش میکنند تصویری اغراقآمیز از ایران ارائه دهند تصویری که با واقعیتهای موجود سازگاری ندارد. این نوع روایت میتواند به برداشتهای نادرست و تحریفشده از شرایط واقعی کشور منجر شود.
آنها به هنگامِ این صفوف فشردۀ ایمان لال میشوند و قلمِ خوشرقصشان فلج میشود!
برخی از دوستان انقلابی ما، تحت تأثیر تصاویر آرایششدهای که در رسانههای جهتدار نمایش دادهاند، همان صحبتهای مشاوران ایران دشمنان را تکرار کردهاند، و این ناراحتکننده است.
“گاهی میشنویم در نوشتههای اینترنتی یا در رسانهها وروزنامهها که اظهارنظر میکنند که بله، مردم نسبت به روحانیّت بیاعتقاد شدهاند، نسبت به دین بیاعتقاد شدهاند؛ اینها را اینجا درداخل هم میشنویم. خب، این یکی از آن محاسبات صد درصد غلط است؛ امروز گرایش مردم به انقلاب و به دین از روز اوّل انقلاب یقیناً بیشتر است.” (۱۴خرداد ۱۴۰۰)
با این همه بله، کمکاری و بیبرنامگی داریم! در روایت کردن خوبیها و پیشرفتهایمان، در اندیشه و فکرسازی برای مردممان و تقویت مبانی دین و اندیشهای آنها! و اگر این کمکاریها ادامهدار باشد، کاربجایی میرسد که امام امّت چنین آزرده میشود:
“آنچه امسال به بنده خبر دادند، این بود که گاهی تظاهر به روزهخواری، در بعضی از معابر شهر تهران و دیگر شهرها مشاهده کردند. یقینا نظام جمهوری اسلامی درصدد آن نیست که کسانی را بزور وادار به دینداری کند امّا در مقابل هنجارشکنی دینی هم وظیفه دارد؛ نباید کوتاهی کنیم.” (خطبههای نماز عید فطر ۱۴۰۳)
یادداشت اختصاصی // حجت الاسلام مجید شریفی
