بسم رب الشهدا و صدیقین
شهادت اتفاقی نیست، سعادتی است که نصیب هر کس نمی شود، مخصوصا شهادتی که برای خدمت به مردم و جامعه باشد.
رئیسی عزیز خستگی نمی شناخت، این درست ترین و بهترین صفت برای ایشان بود.آیت الله رئیسی هیچگاه از کار برای مردم کنار نکشید و با وجود انبوه توهین ها و تهمت ها در طول دوران خدمتش در منصب های مختلف، تا آخرین لحظه عمرِ خود در حال خدمت به مردم و اسلام در تلاش بود.
یاور محرومان بود و با تمام وجودش سعی داشت عدالت را پیاده کند، استراحت را بر چشمانش حرام کرده بود تا امور مردم بر زمین نماند و زمینه آسایش آن ها فراهم شود، جهد و تلاش می کرد که نام ایران به عنوان ابرقدرتی مقابل ظالمان جهان خودنمایی کند تا امنیت ایران تامین شود؛ او فرزندی از فرزندان خلف حوزه بود، در خط ولایت بود و در تمام حرکات و اقداماتش معتقد به ولایت فقیه بود.
در آخر به خواسته خود رسید و عاقبت به خیر شد، اما رفتار و کردارش در مواجهه با مردم و خستگی ناپذیری اش، الگویی شد برای ما.
آقای رئیسی عزیز، اگر به جای این که به فکر افتتاح سَد آب برای مردم بودید، سی اُم اردیبهشت داخل یکی از کنسرت ها شرکت می کردید، امروز ۶۴ ساله می شدید…
اقا سید عزیز، شهادت، بهترین هدیه الهی، گوارای وجودتان، خیلی دلمان برایت تنگ شده…
میلادت مبارک.
روحت شاد.
حجت الاسلام محمد‌علی زهرایی
به مناسبت سالروز ولادت آیت الله رئیسی (رحمت الله علیه)
