ائمه علیهم السلام وقتی احساس کردند که اسلام رو به غربت افتاد و جامعه اسلامی تشکیل نشد، چند هدف را اهداف اصولی خود قرار دادند:
امامت یعنی زمامداری جامعه ی اسلامی
مسئلهی امامت برای مسلمانها آن روز روشن نبود و عملاً و از لحاظ تئوری دچار تحریف شده بود. مردم میدیدند که خلیفهای مست و لایعقل به محل نماز جمعه میآید و پیشنماز مردم میشود و به او اقتدا میکردند.
مردم تصور میکردند که حاکم جامعهی اسلامی با گناهان ، خلافها، ظلمها و اعمال برخلاف صریح قرآن و اسلام، همدست و آلوده بماند.