محتوای خطبه‌ها طوری باشد که هرکس پای آنها نشست، وقتی بلند شد احساس کند چیزی نصیبش شده است.
یا یک مطلب علمی، یا یک مطلب اعتقادی، یا یک فهم سیاسی، یا آن آرامشی که عرض شد، یا توجه و تذکر به خدا، یا این‌که قطره‌ی اشکی از چشم او جاری شود و احساس کند چیزی به دستش آمده است.
این، احتیاج به کار و تلاش دارد.

۱۳۷۱٫۰۶٫۳۱

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *