ائمه علیهم السلام وقتی احساس کردند که اسلام رو به غربت افتاد و جامعه اسلامی تشکیل نشد، چند هدف را اهداف اصولی خود قرار دادند:
امامت یعنی زمامداری جامعه ی اسلامی
مسئله ی عمده ای که برای مسلمان ها، آن روز روشن نبود و عملاً و از لحاظ تئوری دچار تحریف شده بود، مسئله ی امامت بود. مردم می دیدند که یکی به نام خلیفه، مست و لایعقل به محل نماز جمعه می آید و پیش نماز مردم می شود و بهش هم اقتدا می کردند.مردم خیال می کردند که امام مسلمین و حاکم جامعه ی اسلامی می تواند با این گناهان، با این خلاف ها، با این ظلم ها، با این اعمالی که برخلاف صریح قرآن و اسلام هست، آمیخته و آلوده باشد.
