✍️ یادداشت اختصاصی // خون نگاشت دردِ عمیق
امروز اگر حسین بن علی در بین ما بود کدام سنگر و جبهه را فرماندهی میکرد؟!
شاید شما هم این ایام، عکس های کودکانی که بدون هیچ گناهی زیر بمب های میلیاردی مستکبرین، قطعه قطعه میشوند دیده باشید.
کودکانی که ترس و دلهره از آینده ای مبهم از چشمانشان می بارد…
مسئله ای که در این سه ماه اخیر در صدر بیانات امام امت بوده و در تمام دیدار های این ایام شان به صورت مفصل و دقیق به آن پرداخته اند. پرداختی که نه از سر تشریفات و بیخیالی؛ بلکه از سرِ درد و دغدغه مندی است.
براستی گناه این مردمانی که نزدیک صد سال است به این مصیبت دچار شده اند چیست؟
آیا آنان وظیفه ای جز ایستادگی و مقاومت دارند؟
و آیا ما وظیفه ای در قبال آنان نداریم؟
پاسخ سوال اول را شاید خود مردم مظلوم فلسطین در کارنامه خود داده باشند. “استقامت برگ زرین تاریخ فلسطین است.”
برای سوال دوم پاسخ روشنی که قلوب آزادگان عالم را آرام بکند نداریم. ای کاش ملت های آزاده می توانستند از قیود دول بی غیرت خود رها بشوند و برای یاری خود را به مرز های سیاسی برسانند…
ای کاش من نیز می توانستم آن دخترک و پسرکی که تنها از ترس صداهای گوش خراش انفجار تا ساعت ها به خود می لرزند را به آغوش بگیرم و سردی جنگ سخت کثیف صهیونیزم علیه بشریت را از تن آنان خارج کنم.
چه زمانی این زخم التیام خواهد یافت؟ بیش از سیصد روز از شروع جنایت های هولناک اسرائیل علیه مردم بی گناه و بی سرپناه غزه می گذرد و صدایی هرچند بی رمق از هیچ کدام از سازمان های بین المللی به گوش نمیرسد.
حاشا و کلا که انسان انقلاب اسلامی منتظر بماند و اجازه بدهد، زخم های کهنه بدون درمان رها بشوند.
امروز کسی جز انقلاب پر فیض خمینی فارغ از شیعی بودن یا نبودن آن در جهان، برای غزه و فلسطین مرثیه جانسوز نمی خواند.
مرثیه ای که در پشت آن عملی در سرحد توان برای یاری مردم است. و نوای این مرثیه تا بیداری تمامی قلوب آزادگان جهان، ادامه خواهد داشت.
همانگونه که انقلاب اسلامی، بوسنی را از خطر صرب ها و منطقه را از دهان اژدهای زاییده شده ی استکبار یعنی داعش نجات داد و مهمتر از همه ایران را برای یاری تمام مظلومان و مستضعفین آماده کرد؛آزادی فلسطین و آرمان رهایی قدس را هم رقم خواهد زد
به حول قوه الهی
