تبلیغات غربی ها علیه حوزه های علمیه

یک تحوّل دیگر، تحوّل در نگاه به آینده بود. در آن دورانی که نهضت شروع شد و امام وارد میدان شدند، با همه ی شعارهایی که حالا

او اصلاً از جنس و خمیره ی انبیا بود. توصیف و ترسیم چهره ی آن عزیز خدا و عزیز بندگان صالح او واقعاً خیلی مشکل است

این را بدانی که وقتی شما در رفع ظلم از مظلوم مؤثرید، ظالم کینه ی شما را در دل خواهد گرفت. این، امری قهری است

مطالبات در این حد بود؛ این را تبدیل کردند به مطالبه استقلال، آزادی؛ یعنی آرمان های عظیم.یا شعار [نه شرقی نه غربی]؛

امام برای دین، رسالت نظام سازی و تمدن سازی و جامعه سازی و انسان سازی و مانند این ها تعریف کرد؛ مردم نگاهشان به دین بکلّی متحوّل شد.

یعنی اینکه این ملت بتواند بر اراده ی قدرت ها، بر اراده ی ابر قدرت ها فائق بیاید، مطلقاً به ذهن احدی خطور نمی کرد

با بی طرف ماندن روحانیت در مسائل چالشی اساسی، موجب نمی شود که دشمنِ روحانیت و دشمنِ دین هم بی طرف و ساکت بماند

ک شأن دیگر هم برای علمای دین وجود دارد که همان شأنِ زبان است: « قِوَامُ اَلدِّينِ بِأَرْبَعَةٍ بِعَالِمٍ نَاطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لَهُ»

نغمه‌ی شوم جدایی دین از سیاست، ساخته ی دشمنان پلیدی است که از اسلامِ زنده و در صحنه، سیلی خورده و با این ترفند خواسته اند

لعنت خدا بر کسانی که کوشش کردند تا دین را از اساسی ترین اصول آن، یعنی صحنه های واقعی زندگی و صحنه ی سیاست مخصوص به همین کارهای فردی کنند.

ما محصور شده بودیم در یک کتاب ها و در یک عقاید خاصی. کتاب ها از حیث تعلیم و تعلّم غالباً از طهارت و تجارت و صلاة تجاوز نمی کرد.

آن قدر راجع به این معنا که «آخوند را به سیاست چه؟» ترویج کرده بودند که علما هم بسیاری از آنها باور کرده بودند