یکی از مکان هایی که برای رشد بچه هایم، با همسرم به توافق رسیده ام، حرم حضرت معصومه است. معمولا سعی می کنیم در هفته، دو الی سه نوبت در حرم حضور داشته باشیم. در این چند سالی که در شهر قم ساکنیم این عادت به مدد خود حضرت معصومه، از سرمان نیافتاده.
دیشب بعد از اتمام کارم قصد برگشت به خانه را داشتم. میخواستم تا شروع مناظرات انتخاباتی پای تلویزیون باشم. خانمم و بچه ها، حرم بودند که سر راه باید آن ها را هم سوار می کردم. پسر بزرگم اما قبول نکرد که بیاید. هم بازی جدید پیدا کرده بود. من هم مسیرم را به سمت پارکینگ بهار تغییر دادم. با خودم گفتم حتما، حرم برنامه ی انتخاباتی دارد. یا لااقل با گوشی، مناظره را دنبال میکنم. بچه ها را در شبستان امام پیدا کردم نشستم کنارشان و برنامه ی تلویبیون را باز کردم. هنزفری نداشتم. از بس سر و صدا در حرم زیاد بود که کلافه از نفهمیدن صحبت های کاندیدها ، رفتم سمت خیابان ارم و به تماشای مناظره نشستم.
این سوال که چرا حرم نباید در این موقعیت برنامه ی انتخاباتی داشته باشد، در سرم پیچید. قطعی اینترنت از یک طرف و این سوال از طرف دیگر کلافه ام کرد. بیخیال تماشای مناظره شدم. بلند شدم و راه افتادم به سمت صحن ها…
مگر نه اینکه مبارزات انقلاب خمینی کبیر از این حرم، آغاز شد و به نتیجه رسید؟
مگر نه اینکه اعلامیه ها و سخنرانی های حضرت امام در گوشه و کنار این حرم دست به دست می شد؟
مگرنه اینکه سخنرانی های سیدمجتبی نواب صفوی برای روشن ماندن شعله های قیام در میان مردم، در این صحن ها ایراد می شد؟
مگر نه اینکه حجره های صحن های حرم، محل دفن شهدای انقلاب اسلامی است؟!
مگر نه اینکه انتخابات ریاست جمهوری، مهم ترین رویداد این کشور است؟
مگر نه اینکه سرنوشت این ملت و ملت های مسلمان منطقه و حتی مردم آزاده ی جهان به این انتخابات وابسته است؟
مگر نه اینکه، حرم های اهل بیت، مأمن و محل رجوع مردمان است؟
در این 15 روز، هزاران نفر از تمام نقاط ایران، وارد این حریم مقدس می شوند. آیا نباید کاری کرد که این همه جمعیت، دست پر برگردند؟
در شهر قم که وضعیت شور انتخاباتی نزدیک به صفر است. سوال این است که این کم خاصیتی چرا در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها، مشهود است؟!
چرا حرم، نسبت به مهم ترین مسئله انقلاب اسلامی، اینقدر بی تفاوت است؟
سخنران با صدای بلند سخنرانی می کند. مداح، با صدای رسا مداحی میکند. گروه سرود ها به نوبت اجرا دارند. مردم مثل سیل وارد حرم می شوند و خارج می شوند. اما متولیان حرم برای دمیدن در شور انتخابات انگار که وظیفه ندارند.
چرا متولیان حرم دامن لباسشان را جمع کرده اند؟ که نکند آلوده به سیاست بشود؟!
از این نوع سیاست، مقدس تر چه چیز را سراغ دارند؟
آیا سرنوشت این ملت و ملت های آزاده به این انتخابات وابسته نیست؟
انتظار می رود، مناظرات که یکی از جذابیت های انتخابات ریاست جمهوری است، حداقل در یکی از صحن ها، پخش شود.
انتظار می رود کرسی های آزاد اندیشی و گفت و گو در گوشه و کنار حرم برگزار شود.
مردم باید دست پر از حرم های اهل بیت بازگردند. به همراه یقین و پر از مفاهیم دینی.
مردم باید کنشگر از حرم خارج بشوند.
بزرگواران متولی حرم! این انتظار مارا، برآورده کنید.
نویسنده: حجت الاسلام والمسلمین علی قاسم لو
