اسلام رحمانی یکی از خوانش های منحرف از اسلام
اسلام التقاطی، اسلام سرمایهداری، اسلام سوسیالیستی، اسلام سلطنتی، اسلام رسالهای، اسلام سبز، اسلام سیاه، اسلام صورتی و انواع و اقسام قرائتهای مختلفی از اسلام بر دهانها راه افتاد تا «خط انتقال معارف اسلام ناب» را کمرنگ کند. «يُريدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَي اللَّهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ» (میخواهند نور خدا را با دهانهایشان خاموش کنند. و خداوند دست برنمیدارد؛ جز تا وقتی که نور خود را تمام و کامل کند. گرچه کافران برنتابند.)
اسلام رحمانی، یکی از خوانشهای منحرفِ از اسلام است. و توسط «مجمع مدرسین حوزه» ترویج میشود. ایشان برای عاری کردن اسلام از هرگونه خشونت و شدادت، مؤلفه «استکبارستیزی» و مبارزه علیه زورگویان را از شعائر اسلامی حذف میکنند. اسلام رحمانی، دین را از سیاست جدا میداند. طبعاً «آخوندِ خوب» از نظر اینان، آن طلبهی اتوکشیدهای است که سخنرانیهای لوس دارد.
اما نگارنده، همچنان به نوایِ پرآوازه و حماسی حضرتآقا در خطبههای دههی شصت، سرمست است! آن سخندانِ قهاری که به «موعظه» بسنده نمیکند. اسلام را در گوشهی حجره محبوس نکرده. بانگ سیاسی اسلام و حمایت از «انسان»، در شؤون مختلفش سر میدهد. اسلام ناب، اسلامِ «مبارزه و تحقق» است.
میخواهند مثل بچههای فسقلی و بانمک، گوشهی نیمکت بنشینیم که مباد برچسپ «خشونتطلب» بر ما بخورد؟! چطور از خشونت صحبت میکنید درحالی که زوزههای صهیونیسمِ وحشی، گوشِ فلک را کر کرده؟! با مفهوم «رحمانیتِ اسلام» هرچه میخواهید میکنید؛ تا خیانتکاران و عوامل فتنه در کَنَف اسلام، به خشکاندن ریشهاش سرخوش باشند؟! انسان، مظهر هر دو صفتِ جمال و جلال باریتعالی است.
شعارهایی که به ظاهر اسلامی هستند
بیش از این ادامه ندهم. بیایید از شهدِ شیرین بیانات رهبری بنوشیم:
«گاهى شعارهایى بهظاهر اسلامى می دهند كه باطناً اسلامى نيست. از جمله چيزهايى كه اخيراً خيلى رايج شده «اسلام رحمانى» است. خب، كلمهى قشنگى است، هم اسلامش، هم رحمانىاش قشنگ است؛ امّا يعنى چه؟ خداى متعال، هم رحمان و رحيم است، هم «اشدّالمعاقبين» است. هم داراى بهشت، هم داراى جهنّم است. خداى متعال، مؤمنين و غير مؤمنين را يكجور به حساب نياورده: «أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ.»
«اسلام رحمانى، قضاوتش در مورد مؤمن، غير مؤمن، كافر، دشمن، كافرِ غير دشمن چيست؟ همينطور پرتاب كردن يك كلمه بدون عمقيابى، كارى است غلط و احياناً گمراهكننده! بعضىها كه در حرفها و نوشتهجات و اظهارات اين تعبير را به كار ميبرند، انسان مشاهده ميكند و خوب احساس ميكند كه اين «اسلام رحمانى» يك كليدواژهاى است براى معارف نشئتگرفتهى از ليبراليسم؛ يعنى آن چيزى كه در غرب به آن ليبراليسم گفته ميشود. البتّه تعبير ليبراليسم و عنوان ليبراليسم براى تمدّن غربى و فرهنگ غربى و ايدئولوژى غربى هم تعبير غلطى است؛ چون واقعاً آنها نه ليبرالند، نه اعتقاد به ليبراليسم به معناى واقعى كلمه دارند؛ ولى خب حالا يك اصطلاحى است ليبراليسم. اگر اسلام رحمانى اشارهى به اين است، اين، نه اسلام است، نه رحمانى است؛ مطلقاً.» (۱۳۹۴/۰۴/۲۰)