قدری استراحت کن

خستگی روح مانع تلاش او نبود

کسی که این جمله را بگوید و به آن عمل کند، در این فصل از دوران، یک شخصیت بخصوصی است.اگر توان جسمی هم اجازه دهد، بعضی اوقات خستگی روح مانع تلاش می‌گردد. مگر اینکه این شخص تغذیه‌ی بخصوصی داشته باشد.چه کسی حاضر می‌شود خوابِ چندین ساعته زیر کولر، با دمای مناسب در تابستان را رها کند؟ آیا کسی پیدا می‌شود یک خوابِ عمیق، زیر پتوی گرم در زمستان سرد را دوست نداشته باشد؟! مگر اینکه باوری متفاوت و لذتی متمایز را تجربه کند.

در احوالات آقای بهجت رحمت الله علیه می گویند: سال آخر عمر، خواب ایشان بسیار کم شده بود و تقریباً خواب نداشتند.
گویی که زمان، فرار می‌کند و او اجازه نمی‌دهد. یا به تفکر مشغول بود و یا به ذکر.

هدر رفتن زمان

برای این نوع از انسان، هدر رفتن زمان، یک شکنجه است. از لحظه به لحظه اش نهایت استفاده را می برد. نیاز به استراحت هم اگر به مقتضای طبیعتش، پیدا بکند، برای به دست آوردن قدرتِ مضاعف است.
این فرد در هر زمینه ای که تخصص داشته باشد، از منبع انرژی منقطع نیست، پس دائم در تلاش است.
استعانت‌اش از این منبع، دائمی ایست. بنابراین خسته نمی شود و یا احساس خستگی نمی کند.
همنشینی با این فرد را انتخاب کنی البته اگر در کنار تو بودن را هدر رفتن عُمر نداند امید و تلاش، در تو هم فوران می کند.
“استعینوا بالصبر و الصلاة” بقره/45
این نوع از انسان‌ها از صبر در برابر معصیت و از قامت بستن برای نماز، کمک می‌گیرند. قدرتشان حساب کتاب ندارد.

امیر مؤمنان علی علیه السلام در ماجرای کندن درِ خیبر اینگونه شرح می‌دهد که:
سوگند به خداوند به نیروی بدنی و توان غذایی درِ قلعه‌ی خیبر را برنکندم که آن را چهل ذراع پرتاب نمودم و اعضایم آن را حس نکرد بلکه به قوه ملکوتی که توسط نور الهی روشن گشت تأیید شدم.
معنویت و اتصال به قدرت خداوند متعال، دلیل قدرت این انسان‌هاست.
کار کردنشان هم اگر برای مومنین باشد، صبر است و عبادت. پس توان شان روز به روز، ساعت به ساعت، لحظه به لحظه بیشتر می‌گردد. بدخواهان‌شان هم، چون به گرد پای‌ش نمی رسند شروع به تخریبش می‌کنند…

رئیسی عزیز خستگی نمی شناخت

رئیسی را می‌گویم، رئیسی عزیز را.
رهبر حکیم انقلاب، درباره این شهید عزیز، می فرماید: «ایشان در یک موردی یک اختلافی با یک جایی داشتند، من گفتم شما اصلا عکس‌العمل نشان ندهید؛ خیلی سخت بود برایش اصلا عکس‌المل نشان نداد، یعنی واقعا مدارا کرد؛ که اگر ایشان مثلاً این صبر و تحمل را نداشت، بنا بود یک دعوای بزرگی در کشور راه بیفتد.»

این شهید بزرگوار آنقدر اهل کار و تلاش است که گاهی امام اش هم، نگران حال او می‌شود. می‌گوید:
«من مکرّر ایشان را توصیه می‌کردم به اینکه یک‌قدری استراحت کند. ایشان همیشه می‌گفت من از کار خسته نمی شوم، واقعا کانّه خسته نمی‌شد؛ آدم تعجّب می‌کرد. نصفه‌شب از سفر خارجی برگشته، صبح در فلان نقطه‌ی مثلا کرج یا فلان جا با مردم دیدار عمومی دارد یا جلسه می‌گذارد برای مسائل مختلف!»
خدا قوت به تویی که خستگی نمی‌شناختی!ا
کاش تو را آنطور که هستی بشناسند.
زحماتت را.
رفتارت را.
عاداتت را.
نمازِ جعفر طیارهای هر روزه ات را.

یادداشت اختصاصی // حجت الاسلام علی قاسملو